soğuk göğü delen ağacın
gölgesindeyim!
kardan, çamurdan
o yaslandığım duvar
elimde iki cümle
iki satır
içten iki ses
biri kış,
diğeri dilimden kanatlanan
mevsimsiz kuş
dayandım işte
karanlık kafese
ne ay’ı var
ne de yıldız’ı.
bilmedim bu yaşta
hiç bilmediğimi!
sordum denize,
ay’a ve göl'e...
dedi turgay;
göl bunu nerden bilsin!
yük olduğunu
bilmenin…
manolyayı sevdim
bir de fesleğeni...
ve
her bahar yenildim
içimden taşan
mavi denize!
4 şubat 2010, perşembe, saat 02.45
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder